उन्हाळ्याच्या दिवसात रानात झोप

उन्हाळ्याच्या दिवसात लयच उकडतय आन सगळिच जात आहेत म्हनुन आपण पन रानात झोपायला जातो, नजर जाइल पर्यंत फ़क्त काळे रान आहे, कुठेतरि मधेच एखदा लिम्ब एखादी रामकट उन्च आकाश्यात गेलेलि अनि चन्द्रप्रकाशा मुळे एखाद्या फ़रशि कुऱ्हाड उगारणाऱ्या गारद्या सारखी दिसणारी. हे बघत बघत आपण बाकीच्या पोरांच्या मध्ये अंथरून टाकतो झोपतो आणि नेमकी पहाटे चारला एकट्यालाच जाग येते. तोंडावर लेपाटं वोढून घेतो, शेजारील पिं...पळाच्या पानाचा आवाज आपल्याला घाबरवत असतो पण जर वेळाने धाडस करून तोंडावरचे पांघरून काढतो आणि पिम्पळाकडे बघतो… मस्त पिम्पळाअडुन चंद्र दिसत अस्तो… शिळुप्याचं दुरून गावातल्या रामाच्या देवळातला काकड भजनाचा आवाज येत अस्तो, अंगावर सुखद वार्याची झुळूक जाते आणि आपले धाडस अजून वाढते, उठुन बस्तो…. इकडे तिकडे बघतो, शेजारच्या पोराच्या उश्याला तंबाखूची पुडी दिसते, चट्कन उचलतो पण चुना सापडत नाहि… सगळ्यांच्या उश्याला बघतो, शेवटी एक्जनाच्या उश्याला वाळलेल्या चुन्याची पुडी पडलेली असते किती आनंद होतो. पट्कन विडा मळतो आणि तोंडात टाकून ह्या विस्तीर्ण शांततेचा आनंद घ्यावा म्हणलं तर शेजारच्या पोराचा आवाज येतो, "घाल आय झोप आता अजून लई उशीर हाय दिवस उगवायला